Het laatste hoofdstuk ?

Onze zwangerschap

Met heel veel genoegen melden wij u het volgende heuglijke nieuws !

Wij zijn zwanger ... Van Afrika !

Of zo voelen we ons toch ;-). Alle symptomen zijn aanwezig ...Reeds lang op voorhand keken we uit naar deze ervaring , planden we vanalles , regelden we verschillende zaken , en dan , de moment dat onze test positief was ( lees : examen geslaagd waren!) waren we beiden dolblij!

Ons kindje kreeg vorm en we vertrokken op de reis van ons leven ... Hier werd onze zwangerschap enkel duidelijker 's Morgens laat onze maag heel vaak van zich horen , vooral als je op je nuchtere maag een bevalling mag doen ( heel leuk voor ons , maar de maag doet het niet steeds even goed met de mengeling van geuren die zich vormt ...), en ook de Lariam zorgt zo nu en dan toch voor een teken dat onze maag nog leeft ... Verder hebben we ook de humeurschommelingen , lopen we moe de ene moment en hebben we energie te over de ander ... Maar wat we nog het allermeeste hebben is ... 'de goestjes' ! Man man ... We zouden alles eten ! :p Als je heel lang rijst /pasta/dezelfde dingen eet , dan wordt je zot van verlangen naar iets anders ... En dan zo nu en dan ga je door het lint ;-) . Vorige week hadden we (Anna eigenlijk ) pannenkoeken gemaakt voor de geneeskundeboys ... Pannekoeken met confituur of choco of suiker was het plan ... uiteindelijk werden het pannenkoeken met la vache qui rit + gemalen kaas+tomaat+witte kool+ confituur ... ohja ... echt waar ! Of bijvoorbeeld haringfilets in een sausje ... Dingen die we thuis nooit zouden eten ... hier dus wel ...

Gelukkig duurt onze zwangerschap geen 9 maand , maar wel 9 weken ... 9 weken die er bijna op zitten ...Als je plots heel vaak het woord 'laatste' kan gebruiken besef je dat het snel gaat ... wij hebben dat woord deze week al heel vaak gebruikt ...

Het is onze laatste week in Muhima
Onze laatste keer werken met Yves , Espérance , Yvonne, .....
Onze laatste keren de trip 's morgens
Onze laatste ....

Het besef dat het bijna voorbij is slaat hard toe , we krijgen nu al heimwee naar Rwanda ... Kom dat tegen :)

Na 6 weken in Muhima vinden we het jammer dat het er ,op een paar dagen na, op zit hier. 's Nacht wordt er in Muhima gezongen , gedansd ... kortom , wordt er gewoon heel veel plezier gemaakt ... En wij maken er een deel van uit ... Als we toekomen krijgen we een hand/arm /knuffel/... , iedereen wil een foto met ons ( en wij met hen!) , als we weggaan vragen ze of we samen met hen willen werken de volgende shift , blokkeren ze de deur zodat we niet naar buiten kunnen , ... Echt , we voelen ons hier thuis ... We gaan Muhima missen ... dat is een feit.

Vandaag hebben we onszelf eens verwend ... In de Nakumatt ( de heel grote supermarkt hierdie 24u open is :p) zijn we deze middag een lekker grote koffiekoek gaan kopen ( voor het eerst ongeveer in 6 weken!) om te vieren dat we beide ........... ons 40 bevallingen hebben ! ( voorwaarde voor de school om af te studeren n.v.d.r.) . Dat smaakt als je een hele tijd leeft op de basis van de voedsel keten! Net zoals we vorige week met ons 2 een Snicker gedeeld hebben ... werkelijk ... als je zolang geen chocolade eet dan is dat smeltende extase ... Voor 1 keer gingen we akkoord met de reclame spotjes die zoo overdreven lijken altijd .... Ze hadden MEER DAN GELIJK. punt. ;-)

Zondag vertrekken we voor 2 weken naar Rukoma. Daar gaan we werken in een gezondheidscenrum ( zoals de eerste week) en verblijven we bij de zusters ... Er is daar geen internet dus 't zal twee weken stil zijn ... Zowel bij jullie als bij ons :D . Daarna nog een weekje een beetje naar overal en nergens , en beetje vanalles en niets doen , en dan ... terug naar België . Iedereen zegt altijd dat , eens je de helft bent gepasseerd, het allemaal snel gaat ... en ze hebben gelijk ... in plaats van op te tellen begin je af te tellen , en dat gaat veel sneller dan omgekeerd! Maar met dat besef genieten we des te meer van alles wat we zien/horen/voelen/ruiken/meemaken/...

Tot snel (jaja toch wel ..)

Eline & Anna

Weekend Oeganda

Dag allemaal!

Vrouw : 'hoe was je dag schat?'
Man : ' goed schat , de jouwe ?'
Vrouw : ' och ja , zoals altijd , wel ok'
Man : 'Oke .. smakelijk schat '
Vrouw: 'Smakelijk'

En zo gaat weer een maaltijd/dag voorbij met niets speciaal te zeggen dan dat het gewoon goed was ...
Aangezien mensen ons hier de hele tijd vragen 'héé hoe is het daar ?!' en wij altijd 'moeten' antwoorden ' gooed , echt tof , leren veel , zien veel , genieten ... heerlijk gewoon' zijn we bang in dezelfde sleur te vervallen ... Duuuuuuuuuus ......

Bij deze antwoorden we op de vraag ' Hoe was jullie weekend' .. ' wow , een heel verhaal , niet alles zo goed , andere dingen dan weer wel fantastisch'. Laat ik het kort houden en jullie de details besparen ... Je zou je er toch maar in verliezen! :)

(Even voor de gene die het nog niet wisten ... Wij zijn het voorbije weekend naar Oeganda gereisd samen met de 4 belgische geneeskundestudenten , de amerikaanse studente en de duitse student ... We waren van plan 4 dagen lang -van vrijdagochtend tot maandagavond- te genieten , geld uit te geven ( dat hoort er nu eenmaal bij ..) en gewoon even aan niets niets NIETS moeten denken ..... Helaas ... In Afrika moet je geen dingen plannen ... dat weten we ondertussen ookal ... Er wordt op de een of andere manier een stokje voor gestoken ... Zo ook dus nu !)

We hadden dus met ons 8 twee auto's gehuurd en zouden zelf naar oeganda , naar het Queen Elisabeth National Park rijden ... Hmm .. laat ons zeggen dat we uiteindelijk wel in Oeganda geraakt zijn ... maar dat we onderweg meer mechaniciens/'techniekers'/nieuwsgierigen gezien hebben dan dieren in het park ! Het ging van een lek ( of eigenlijk meerdere!) in de tank naar de radiator die lekte tot uiteindelijk een volledig dode batterij = auto die niets meer deed ... Dan zaten we eindelijk in het park, ,konden we niet eens iets gaan doen want we hadden geen auto. ;)

's Avonds werd het echter heel tof en gezellig ! We hadden besloten van te kamperen in het park ( dit mag n.v.d.r.) en dus moesten we een kampvuur maken ... We zijn dan met ons allen rond het vuur gaan zitten en ... hebben we NIEUWJAAR GEVIERD! :D ( nee we zijn niet gek geworden ...) Blijkbaar was het dit wknd net het Joodse Nieuwjaar , en Rachel ( de amerikaanse) was joods ... Met zelf gemaakt brood, honing , wijn en liedjes zijn we uiteindelijk tevreden en uitgeput in onze tent gekropen ...

De tweede dag hebben we onze schade ferm ingehaald en hebben we heel wat gedaan ! Olifanten, nijlpaarden , krokodillen,buffels,... en zelf LEEUWEN! :D We hebben ze uiteindelijk allemaal gezien !

Dit is de heeeeeeeeeel korte samenvatting van het weekend , en iets rooskleuriger dan wij het ons toen beleefd hebben , we zijn meerder malen de moed verloren , vooral toen we voor de 7e keer een uur in de garage stonden te wachten ... Maar uiteindelijk hebben we er weer een verhaal bij ... Een ervaring rijker ... Een les geleerd. En dat is wat telt ... Wie kan zeggen dat hij is aangevallen door een kudde van 20 agressieve olifanten , of dat hij leeuwen een antilope heeft zien opeten voor zijn neus , of dathij tussen nijlpaarden en everzwijnen heeft gekampeerd ... ;)

Uiteindelijk werden alle problemen opgelost, kreeg iedereen wat hij verdiende en waren we enerzijds blij dat we geweest waren , maar tevens ook blij terug thuis te zijn ... Het is al een hele reep (cote d'or liefst) chocolade opeten in één keer ... Je hebt er heel lang zin in , en weet op voorhand dat je achteraf er spijt van zal hebben ... Maar toch doe je het om even heel hard te kunnen genieten ... de buikpijn achteraf neem je er wel bij . Zo was het bij ons ook ... Heel hard hier naar uitgekeken , soms onderweg spijt gehad dat we niet thuis gebleven waren , maar nu ... met de foto's ... toch blij geweest te zijn! :D

Zo , geniet van de foto's en tot de volgende ! Wij zijn hier vandaag begonnen aan de tweede helft van onze stageperiode hier al ! Man Man ...

Vele groeten en dikke kussen
De 2 Belgen uit/in Afrika

....Anna schrijft

Hoi iedereen!

Eline vertelde onze grootste avonturen al maar om ook mijn steentje bij te dragen zal ik onze laatste dagen schetsen! We hebben vooral veel gewerkt want net als onze shift er bijna op zit lijken ze allemaal te bevallen dus dan klop je wel wat overuren. De verpleegsters kennen ons al goed en laten ons nu ook alleen hechten. Als het goed is krijg je een wrijfje over je rug en anders pakken ze wel over, maar dat gebeurt zeeelden. Nu zijn we klaar met een weekend te werken en rusten uit op ons terras. Onze hond dartelt vrolijk rond, in de boom papegaaien en in ons huis salamanders dus vrienden genoeg. Morgenavond gaan we voor de eerste keer een nachtshift doen. Deze duurt 12uur, kijken hoe dat ons bevalt!...

Het is verbazend hoeveel nieuwe mensen je leert kennen op korte tijd. We hebben nu ook al kennis gemaakt met wal Belgische studenten wat wel deugd doet, spijtig genoeg is het wel ook in het Frans te doen aangezien het Walen zijn. Enn voor de atletiekers, ik ben eens gaan lopen en heb direct een loopmaatje gevonden. Ik ga proberen toch 1 a 2 keer per week te gaan lopen. Het is een Afrikaan die élke morgen van kwart over vijf tot kwart over zeven duurloop doet en in het nationaal voetbalteam speelt. Maar zo zot ga ik niet doen.

Gisterenavond hebben we voor de eerste keer gemerkt wat het regenseizoen inhoudt! We gingen voor een keer niet te voet naar huis van het ziekenhuis, maar met een taximoto. En gelukkig maar want... 5 minuten thuis begonnen plots alle duren te slaan, bladeren vlogen naar binnen en de bomen waaiden over en weer. Eerst bliksem en gedonder en dan brak de hemel open. We keken juist naar een film, 'last king of schotland', (dankjewel Ellen! het was niet gelukt voor het vertrek te kijken maar het was een leuke film) , en konden het geluid niet meer horen door het regengekletter. We waren niet 100 procent op ons gemak maar blijkbaar is dit heel normaal en na een klein uurtje was het dan ook over.

De geneeskundestudenten maken volgende week een trip naar Oeganda en waarschijnlijk gaan we mee. Dit ligt nog niet zeker vast maar dat laten we jullie zeker weten!

Warme groeten!

Anna

Ons avondje Amerika

Hallo!

Wel wel , het wordt nog eens tijd voor een berichtje voor het thuisfront ... Eigenlijk vinden we dit al een tijdje , maar we hebben nog de energie/tijd niet gevonden het te doen! Wat een week die weer voorbij gevlogen is ... Voor zover we ons kunnen herrineren was ons laaste verslag van rond de eerste dagen in Muhima ... Hier komt de rest ...

Ondertussen hebben we al 3 weken Rwanda achter de rug ... Voor ons voelt het alsof we geen enkele vat hebben op de tijd .. We zouden hem het liefst een beetje vertragen , een beetje 'afrikaniseren' ... Want hoe graag Afrika het ook rustig doet ( no stress ... un homme stressé est déjà mort ... ) zooooo snel gaat de tijd hier anders ... Om jullie even een idee te geven van onze dagindeling ... alstublieft!

5.50u : Idiote wekker die blijft afgaan tot we uit ons bed komen ...
6.15u a 6.25u ( afhankelijk van hoe goed/snel de wekker werkte ..) : vertrek naar Muhima = 45 minuten stappen elke morgen!! Wakker worden noemen ze zoiets ... dat in combi met ons semi-ochtendhumeur maakt dat meestal een vrij zwijgzame tocht ..op het smurfenlied na , dat zit al drie weken non-stop in mijn hoofd ... en dus ook dat van Anna .. sorryy! :p... maar we komen nog steeds heel goed overeen , Anna en ik , dus geen nood! ;p) hihi
7.00u : begin van een dag werk
17.00 (als we geluk hebben .... Het is al even vaak 18.00u of zelf 19.00u geweest !!): einde van een dagje werk en vertrek naar huis , terug 45 minuten te voet .
18.00u : koken , eten , douchen, uitrusten, lezen, bloggen, ...
21.30 a 22.00u : Slapen

En that's it ... op enkele uitzonderlijke avonden na ... Bijvoorbeeld de dinsdagavond .....Bijvoorbeeld VORIGE dinsdagavond ..... Even een kort verslag van een avond in het échte rwandese nachtleven .. hum hum ..

Alles begon maandagochtend ... na onze dagelijkse ochtendwandeling komen we -terug/nog- moe aan in het zieknhuis voor een nieuwe shift van 10u ( zonder pauze .. jaja ..) Omdat het uitzonderlijk rustig was zaten we op een krukje te kijken naar de deur .. op wacht voor een nieuwe zwangere vrouw die ons uit onze rust zou halen ... Verschoten wij even toen we plots door de deur geen zwarte vrouw maar ... een blanke jongen zagen komen ... ' Hé , tjien ... ne witte! Wa zou die hier doen ?! ... ( ja ook wij worden steeds afrikaanser en viseren ons nu ook al op de 'witte' ... soms is de verleiding 'muzungu' te roepen zo groot dat .. we het dan ook doen ;) *Oeps!* ). Na te bekomen van de shock kwam de nieuwsgierigheid ... Hmm , wie is dit ... Groot was onze vreugde toen het ... een BELG bleek te zijn ! ;) een echte goede ouwe -alle nee jonge- belg ... brussels wel , maar toch ... Vreemd genoeg voel je direct een aantrekkingskracht , een gevoel van thuis ... iemand die weet hoe thuis er echt uit ziet in plaats van het beeld dat men hier heeft over het Westen ( een grappig beeld overigens , maar tóch niet echt helemaal juist ... :p). Nicolas , de 7ejaarsgeneskundestudent kwam in een pakketje van 4 .. Blijkbaar waren hier dus nog 2 jongens en 1 meisje .. Tof zeg ... Justine het meisje , vervoegde ons de dag erna ook in de verloskamer van Muhima , de andere 2 werkten in een ander ziekenhuis ... Eigenlijk was er direct een leuke sfeer, en dinsdagmiddag was de eerste afspraak gemaakt ... ' chaque mardi il y a une sorte de fete à l'ambassade Américaine ' .... Ca vous dites ?? 'Euh ja misschien wel , we laten nog wat weten ...' 's avonds komen we na een shift van 12u (met 30' pauze) uitgehongerd, uitgeput, dood, aan in 'ons huis' en twijfelen we een tijdje over of we nu zouden gaan of niet ... Uitendelijk overtuigen enkele zaken ons toch en zetten we aan naar de ambassade.

Daar aangekomen blijkt het even een shock , Justine had ons al een beetje voorbereid op wat ons te wachten stond , maar dít ... dit hadden we niet verwacht ... We leken net gedropt in een aflevering van The Oc of American Pie of ... ja wat dan ook ... Volleybalveld , -groot !!-zwembad, barbeque, billard, kicker 1.5mx1.5m lcd tv, bar, terras ,... alles alles alles was er ... Technisch gezien was dit geen afrika ( we waren op de ambassade van amerika , dus is dat amerikaans grondgebied, we werden zelf gescand voor we binnen mochten , en ook onze baggage/handtas moest door zo een vliegtuigscanner)) en dit was dan ook wel duidelijk ... De einge afrikanen die hier te zien waren , waren de grote mannen met Ralph Lauren en Mac Gregor hemdjes , die met met-diamanten-ingezette-Rolex-horloges, die met de grote wagens ... Vreemd ... het is alsof je te midden van een sloppenwijk een kasteel zou zetten , te midden van een wei schapen een koe ... Het voelde ongelofelijk raar daar te zijn ,in een huis dat blinkt, en ruikt naar deo/parfum/vers gewassen mensen met Justin Timberlake op de achtergrond , en overal bierflesjes en mensen ... zelf de popcorn en typische cupcakes waren er ( ja Jelke , ik moest aan jou denken :p) als je weet dat er op slechts enkele kilometers heel veel mensen zitten in een véél kleiner huis, met veel minder ... Dat doet écht raar !!

Maar goed , na een avond onder amerikaanse mariniers (Joe bijvoorbeeld ... 'nen echte'! Brede borstkas , kaalgeschoren kop, ongeloofelijk accent inclusief) , rijke afrikanen en andere blanken doorgebracht te hebben, keerden we moe terug naar ons huis ... blij dat we eindelijk ons bed zouden kunnen omhelzen en volledig verliefd worden op ons hoofdkussen ... Liefde voor een bed doet rare dingen met mensen ... wij kunnen daar van getuigen ...

Volgende keer gaan we op zoek naar een avond écht Afrika ...
Daar kijken we ook wel naar uit !

Zo hier eindigt mijn deel .. Anna schrijft zo meteen ook nog een bericht ... we zijn liever lui dan moe , dus comme ca ... Veel plezier thuis ... Wij hebben dat hier ook !! :D Groetjes ... X

Eline

Strand & Stage

Hallooooo! :D

Jeezes.. wat een dagen die voorbij gevlogen zijn alweer ... Het gaat hier zo snel dat je gewoon geen besef hebt van de tijd ! Er zijn weer zovele gevoelens door ons heen gegaan , het is een hele opdracht om te beginnen denken wat we zouden beschrijven en wat niet. We hebben de voorbije dagen heel wat kanten keren kennen van Afrika ... Hele mooie , maar ook wat shockerende soms ...

Het mooie begon dit weekend ( of het voorbije weekend). Samen met een aantal mensen van het IMPOREteam zijn we een weekend naar het Kivu Meer gegaan ... Een hotel gehuurd met zicht op het meer .. elke dag drie maal gaan eten , een boottochtje , apen ( ja echte apen ! :p) tientallen eilanden in het meer ... Ongeloofelijk prachtig ! Na een rit van 5 uur kwamen we aan in Kibuye. De rit op zich was ook al heel spannend ... We hadden het lumineuze idee een busje te huren , zodat we op ons gemak zijn , geen haast hebben , etc ... goed idee.. maar 1 detail waren we vergeten zeggen aan de verhuurfirma ... namelijk dat we westerlingen waren en graag een auto hadden met het stuur endergelijke aan de linkerkant !!! Dus ja ... je kan het al raden .. zaterdagochtend staat er een 'mooi' busje op ons te wachten .. met het stuur aan de rechterkant! Na even zoeken hoe dat werkte zijn we dan toch kunnen vertrekken ...

Eenmaal dan aangekomen in Kibuye was het meer dan de moeite waard .. Zoals daarnet gezegd , een praaaaaachtig uitzicht , heel mooi weer , leuke mensen ... Je zou even vergeten dat we eigenlijk in Afrika zijn om te werken ;) Maar bon , 2 dagen rust mag wel eh ... En dus hebben we het er ons van genomen ... Na 's middags gaan eten te zijn in het resto maakten we een kleine wandeling in de buurt , maar na de eerste bocht zagen we een mini strandje in een kleine inham van het meer ( dat helderazuurblauw is , met aan de ene kant eilanden vol prachtig groene bomen , cactussen , bananenbomen, ... en aan de andere kant enkel water ... jaja je mag smelten bij de gedacht ;p) en de verleiding was te groot ... 2 Seconden duurde het alvorens de kleren voor de bikini gewisseld waren en we in het water sprongen ... Wij met drie , in dat heeeeeeeele grote meer ...

Maar dat duurde niet lang , want we hadden ook een boottochtje geregeld om 5uur , ideaal voor de zon , de mooiste moment van de dag ( foto's zullen dat bewijzen ;p). Wij dus in dat bootje , naar een van de eilanden .. waar 'apen zaten' ... Deze apen bleken er slechts twee te zijn , die dan nog vasthingen (voor zover een aap kan ontsnappen van een eiland maar bon!) Maar toch , 't waren lieve aapjes .. Dan terug naar ons hotel, gaan eten -opnieuw :p- in het resto met uitzicht op het meer ..dan slapen onder het gezoem vcan wel honder muggen ( dat was het enige nadeel van het hele weeknd :p) 's morgens dan een mooie wandeling gaan maken , wij met ons 2 helemaal alleen daar in die prachtige streek .. en na het ontbijt terug naar het ministrandje , het was net warm genoeg om 10 minuten te kunnen blijven liggen in de zon, dan móést je naar het water om af te koelen ! :D HET LEVEN IS TOCH LASTIG !!

Bij het naar huis gaan moesten we wel even duwen om het buse in gang te krijgen .. het blijft Afrika he mannen :p Maar dat is net zijn charme .. hiervoor doen we het deels .. hiervoor en voor al het gene dat nog komen zal :D

Dat was dus een heel mooie ervaring ... Nu een andere ..

Maandag onze eerste dag in Muhima Hopital .. een van de ziekenhuizen van kigali met een 20 bevallingen per dag! :D Hecticsh ... dat kan je wel zeggen , prachtig , maar hectisch ... :D
Direct onze eerste dag al elk een bevalling gedaan , wonden gehecht, heel wat gezien en meegemaakt ... ( de details spaar ik jullie , wie meer wil , vraag gerust :p) Laat ons zeggen dat we met onze mond vol tanden stonden soms , om wat we zagen , om wat we hoorden ... Baby's leken vanuit het niets te komen , één na één , zonder pauze (behalve rond de middag .. heel vreemd , dan was het rustig :D), van aan alle kanten hoorden we vrouwen bevallen, zagen we mensen toekomen ... rust ? nee dat kennen ze hier niet ! Hier beseften we wat een softies de westerse vrouwen eigenlijk zijn .. Na een bevalling in Belgie blijf je gemiddeld een 3 a 4 dagen in het ziekenhuis , wordt je beetje bij beetje opgezet , moet je heel op je gemak maar rechtstaan wordt je eten op bed gebracht als je dat wil .. Hier blijven de vrouwen een uur of 5 a 6 , moeten ze na de bevalling zelf naar hun bed stappen en brengt de familie eten mee ... Om maar even aan te tonen :) ... Hebben hier wel al heel leuke rwandeese mensen ontmoet ... Een van de andere studenten heeft ons direct onder zijn vleugels genomen en ons onder andere leren hechten ... De prijs hiervoor ? een goe boterhammeke met choco! :D Deze middag hebben we samen gegeten , om 3uur , want daarvoor was er geen tijd , in een kamertje van 3 op 3 met daarin drie strandstoelen ... heel gezelllig wel :D en daar hebben we dus onze paar boterhammen die we meehadden mooi gedeeld ... en de choco ook ;)

Nog zin in een ervaring ? Voor de doorzetters ...

Adrenalineeeeeeeeeeeeeee ! Dát hadden we gister meer dan over ! Wow , jihoe , jeezes! Waarom zie ik jullie denken ... Wel .. Wij .. - trrrr- hebben -trrrrr- onze eerste - trrrrr .. Spannend eh :p- MOTO TAXI genomen ! :D Hilde Nadinen en nog enkelen van het teaml vertrokken gister naar huis en wij hadden het lumineuze plan ze even te gaan uitwuiven op de luchthaven ... We hadden zelf voorbereideingen gemaakt ! Gevraagd aan die rwandeese collega ( die dus vandaag onze boterham heeft 'helpen opeten' :p) hoeveel het ongeveer kost om van het zieknhuis tot de luchthaven te gaan ( als wij dat zelf vragen verdriedubbelen ze de prijs ... het begrip ARME BLANKE STUDENT kennen ze hier niet echt ...). het busje genomen en vertrokken ... geen idee nhoe of wat maar ... we zaten op de verkeerde bus ( mensen die mij (Eline) een beetje kennen weten dat dit wel niet zo héél erg verwonderlijk is ma bon :p) , Direct was er een vrouw die ons hielp , en die dus ... een moto deed stoppen !! :D na wat afdingen voor de prijs vertrokken wij , haren in de wind , kriebels in de buik en zoveel gedachten door ons hoofd , richting Kigali Airport. De prijs is 3 maal zo duur als in de busjes , maar de eravirng is ook drie keer zoleuk ! :D Op onze terugweg was de keuze tussen bus en moto dan ook snel gemaakt .. en Voor 1000 frank ( = ongeveer 1.20 euro :p) kan je toch niet sukkelen eh :p

Hmm , dit is het zowat voor nu denk ik ... Voor alle neiuwsgierigen , je hebt toch weer een uurtje Afrika meebeleefd! :D

Tot de volgende ! :D

Wij!

Week 1

Hallo iedereen!

Ondertussen kan ook ik eens op internet.Eline en ikbekomen nu van een intensieve week. Ik stond steeds in zeer drukke gezondheidscentra waar ik zeer veel heb kunnen doen, veel palperen en naar het hartje van de baby luisteren met een echte hoorbuis van Pinard! We leren terug echt vroedkunde uit te voeren met onze handen. Ook kon ik al enkele bevallingen begeleiden. We leren dus zeer veel bij op korte tijd!

Vandaag zijn we ons dan ook gaan voorstellen in het ziekenhuis van de volgende stageplaats waar we maandag beginnen. Dat is het Muhima hospital met 200 bevallingen per week, ook daar zullen we dus onze handen vol (baby's) hebben. Maar eerst even ontspanning, in het weekend maken we een tweedaagse uitstap met het hele IMPORE-team naar het Kivumeer. Voor de pannenkoeketers, jullie geld wordt zeker goed besteed, in alle centra zijn onder andere doptones (apparaatje voor de harttonen van de baby te volgen) uitgedeeld en gedemonstreerd. Zelf mocht ik ook een les geven over reanimatie van de pasgeborene aan enkele rwandese collega's in hetfrans watheelleuk was!

Rwanda is een prachtig land en we kunnen zeer gerust rondlopen. Vele blikken bekijken ons wel maar de mensen zijn zeer hulpvaardig als wij iets even niet meer weten. Onze geusthouse waar we verblijven is ook heel mooi met een tuin, hond en bewaker.

We hebben het erg naar onze zin en ook onze knuffels, beer enLouis zijn ook al beste maatjes. Gsm en internet is niet altijd eenvoudig, nu zitten we op een internetcafe maar normaal is dat volgende week beter als we in de guesthouse blijven. We hebben nu elk een Rwandees nummer waarop berichtjes wél toekomen (tenzij jullie natuurlijkgewoon geen berichten sturen naar ons gewoon nummer ;) Dus euh massaal testen (: Je kan via skype heel goedkoop bellen, 15 cent per minuut maar dan moet 0025 er niet voor anders wel

Eline00250785240415

Anna 00250785240416

Zo voorlopig zijn jullie weer even mee!

x Anna en Eline

WOW

Muraho Umuzungu!

Of voor degene die niet weten wat dat inhoudt ( waaronder we onszelf ook rekenen tot voor kort ! Ondertussen hebben we het al zoveel gehoord dat we het zelf al kunnen uitspreken ;) )

Hallo Blanke! :)

WOW , dat is het woord dat Afrika voor ons samenvat denk ik ... Ongeloofelijk.

Na een reis van bijna acht uur kwamen we in de pikkedonker aan op Kigali Airport. Daar wouden we in al ons jeugdig enthousiasme even een foto maken, onze eerste passen op Afrikaanse bodem ... Niets van , dat is blijkbaar verboden! Nog maar drie seconden in Rwanda en al de wet overtreden... Mag ik het op het blonde haarsteken alstublief ? ;) Goed , eerste hindernis overleefd.

Buiten ondervonden we direct de aantrekkingskracht van de blanke huid ook ... Direct stond er een groepje rwandese jongetjes rond ons. Een ervan was duidelijk de `leider` van de bende en sprak ons aan in zijn beste engels ... vrij grappig. Maar dat was nog niet het hoogtepunt van de dag ... Dat kwam pas nadat we met een typisch afrikaans busje naar een typisch afikaans resto gegaan zijn en daar typisch afrikaanse geitenbrochetten hebben gegeten met frieten ( Vergeef ons ,we blijven belgen he!) . Na dit alles , was trouwens heeeeel lekker ! vertrokken we richting ons guesthouse, gelegen op ongeveer tien minuten van waar we ons toen bevonden. Helaas werden die tien minuten er twintig , die twintig er dertig , die dertig er veertig enzovoort ... Zo stilaan begonnen we te twijfelen of de Rue de progress ( waar ons verblijf zich bevindt) wel bestond! Gelukkig waren er heel wat vriendelijke kigalezen die allemaal de straat wisten zijn , maar ons toch allemaal ergens anders heen stuurden ... en geen enkele de juiste natuurlijk :p Na een uur en een half rondrijden hebben Hilde en Nadine ( 2 van onze begeleiders) dan gebeld naar de zusters en na heel wat telefoons daarna nog konden we uiteindelijk daar slapen. Om 12 uur , midden in de nacht werden daar nog twee bedden voor ons gemaakt en konden we daar overnachten. Na een wasbeurt met water uit 2 emmers in de hoek van de kamer , een gevecht met een soort kevertje ( Dat Anna trouwens glansrijk won!) en het neerschijven van ons belevenissen onder het licht van een zaklamp ( want ja ... plots was er geen elektriciteit meer ...) kropen we moe en onder de indruk onder de wollen ( ja je leest het goed WOLLEN) lakens voor onze eerste Afrikaanse nacht!

's Morgens dan ontbeten bij de zusters, een deeltje zondagsmis bijgewoond ( zo het soort missen die je kippenvel geven onder de stralende zon) en tegen de middag vetrokken voor het tweede deel in de zoektocht naar ons guesthouse. Gewapend met de kaart van Kigali in de hand hebben we het dan uiteindelijk gevonden. Heel mooi verblijf, maar tijd om te rusten was er niet want die middag vetrokken we naar Butare, een streek op ongeveer een drie uur rijden van Kigali. Ongelooflelijk genoten van het uitzicht , groen zoals ik het nog niet heb gezien , mensen met fruitmanden op hun hoofd die ik niet eens zou kunnen dragen in de hand, kinderen met schitteroogjes , INCROYABLE!

Aangekomen in Butare (heel mooi) konden we ons daar even verfrissen ( Op Anna haar kamer ging de doucheknop, maar had ze enkel koud water. Op mijn kamer had ik warm water maar geen werkende doucheknop ... Oplossing ? Anna nam een ' koele' douche, ik nam eem 'zitbad' ( lees : een bassin onder de kraan war je net in past met u poep en die je vult met water). Maar ons hoor je niet klagen , dit is Afrika , dit en niets anders...

Vanmorgen zijn we dan elke vertrokken naar een ander centre de sante ( lees : een gezondheidscentrum waar zowat alles wordt gedaan, van vaccinaties over gewone doktresbezoeken, tot bevallingen!). Omdat we elk naar een ander centre gaan kan ik nu enkel voor mezelf praten , alhowel ik denk dat het algemene wel zal overeenkomen ... Ik heb mijn ogen uitgekeken vandaag , toen wij toekwamen was er een vrouw in arbeid , dus konden ze meteen onderzoeken en opvolgen. Helaas bleek het toch niet zo goed te gaan uiteindelijk ( een te groot kind) en moest de vrouw overgebracht worden naar een ziekenhuis in de buurt. 's Middags was het rustiger omwille van het warmere weer ... Nu zijn wij een hele nacht van wacht en dus als er een vrouw binnekomt om te bevallen worden we opgeroepen voor de bevalling ... Spannend!! We houden jullie op de hoogte!

Zo ik ga er hier mee ophouden , dit stilt de eerste honger naar nieuws wel lichtjes denk ik ;) en meer volgt zo snel mogelijk !

Nog enkele antwoorden op vragen :

Uur hier = uur in Belgie
Temperatuur : Overdag een graad of 25 ergens , 's avonds frisser , begin de20, heel goed doenbaar dus
Eten: Heel lekker en veeeeeeel te veel !

Heel veel groeten en tot snel!

Eline ( en Anna ookal is ze hier niet naasr mij ;) )