Ons avondje Amerika
Hallo!
Wel wel , het wordt nog eens tijd voor een berichtje voor het thuisfront ... Eigenlijk vinden we dit al een tijdje , maar we hebben nog de energie/tijd niet gevonden het te doen! Wat een week die weer voorbij gevlogen is ... Voor zover we ons kunnen herrineren was ons laaste verslag van rond de eerste dagen in Muhima ... Hier komt de rest ...
Ondertussen hebben we al 3 weken Rwanda achter de rug ... Voor ons voelt het alsof we geen enkele vat hebben op de tijd .. We zouden hem het liefst een beetje vertragen , een beetje 'afrikaniseren' ... Want hoe graag Afrika het ook rustig doet ( no stress ... un homme stressé est déjà mort ... ) zooooo snel gaat de tijd hier anders ... Om jullie even een idee te geven van onze dagindeling ... alstublieft!
5.50u : Idiote wekker die blijft afgaan tot we uit ons bed komen ...
6.15u a 6.25u ( afhankelijk van hoe goed/snel de wekker werkte ..) : vertrek naar Muhima = 45 minuten stappen elke morgen!! Wakker worden noemen ze zoiets ... dat in combi met ons
semi-ochtendhumeur maakt dat meestal een vrij zwijgzame tocht ..op het smurfenlied na , dat zit al drie weken non-stop in mijn hoofd ... en dus ook dat van Anna .. sorryy! :p... maar we komen nog
steeds heel goed overeen , Anna en ik , dus geen nood! ;p) hihi
7.00u : begin van een dag werk
17.00 (als we geluk hebben .... Het is al even vaak 18.00u of zelf 19.00u geweest !!): einde van een dagje werk en vertrek naar huis , terug 45 minuten te voet .
18.00u : koken , eten , douchen, uitrusten, lezen, bloggen, ...
21.30 a 22.00u : Slapen
En that's it ... op enkele uitzonderlijke avonden na ... Bijvoorbeeld de dinsdagavond .....Bijvoorbeeld VORIGE dinsdagavond ..... Even een kort verslag van een avond in het échte rwandese nachtleven .. hum hum ..
Alles begon maandagochtend ... na onze dagelijkse ochtendwandeling komen we -terug/nog- moe aan in het zieknhuis voor een nieuwe shift van 10u ( zonder pauze .. jaja ..) Omdat het uitzonderlijk rustig was zaten we op een krukje te kijken naar de deur .. op wacht voor een nieuwe zwangere vrouw die ons uit onze rust zou halen ... Verschoten wij even toen we plots door de deur geen zwarte vrouw maar ... een blanke jongen zagen komen ... ' Hé , tjien ... ne witte! Wa zou die hier doen ?! ... ( ja ook wij worden steeds afrikaanser en viseren ons nu ook al op de 'witte' ... soms is de verleiding 'muzungu' te roepen zo groot dat .. we het dan ook doen ;) *Oeps!* ). Na te bekomen van de shock kwam de nieuwsgierigheid ... Hmm , wie is dit ... Groot was onze vreugde toen het ... een BELG bleek te zijn ! ;) een echte goede ouwe -alle nee jonge- belg ... brussels wel , maar toch ... Vreemd genoeg voel je direct een aantrekkingskracht , een gevoel van thuis ... iemand die weet hoe thuis er echt uit ziet in plaats van het beeld dat men hier heeft over het Westen ( een grappig beeld overigens , maar tóch niet echt helemaal juist ... :p). Nicolas , de 7ejaarsgeneskundestudent kwam in een pakketje van 4 .. Blijkbaar waren hier dus nog 2 jongens en 1 meisje .. Tof zeg ... Justine het meisje , vervoegde ons de dag erna ook in de verloskamer van Muhima , de andere 2 werkten in een ander ziekenhuis ... Eigenlijk was er direct een leuke sfeer, en dinsdagmiddag was de eerste afspraak gemaakt ... ' chaque mardi il y a une sorte de fete à l'ambassade Américaine ' .... Ca vous dites ?? 'Euh ja misschien wel , we laten nog wat weten ...' 's avonds komen we na een shift van 12u (met 30' pauze) uitgehongerd, uitgeput, dood, aan in 'ons huis' en twijfelen we een tijdje over of we nu zouden gaan of niet ... Uitendelijk overtuigen enkele zaken ons toch en zetten we aan naar de ambassade.
Daar aangekomen blijkt het even een shock , Justine had ons al een beetje voorbereid op wat ons te wachten stond , maar dít ... dit hadden we niet verwacht ... We leken net gedropt in een aflevering van The Oc of American Pie of ... ja wat dan ook ... Volleybalveld , -groot !!-zwembad, barbeque, billard, kicker 1.5mx1.5m lcd tv, bar, terras ,... alles alles alles was er ... Technisch gezien was dit geen afrika ( we waren op de ambassade van amerika , dus is dat amerikaans grondgebied, we werden zelf gescand voor we binnen mochten , en ook onze baggage/handtas moest door zo een vliegtuigscanner)) en dit was dan ook wel duidelijk ... De einge afrikanen die hier te zien waren , waren de grote mannen met Ralph Lauren en Mac Gregor hemdjes , die met met-diamanten-ingezette-Rolex-horloges, die met de grote wagens ... Vreemd ... het is alsof je te midden van een sloppenwijk een kasteel zou zetten , te midden van een wei schapen een koe ... Het voelde ongelofelijk raar daar te zijn ,in een huis dat blinkt, en ruikt naar deo/parfum/vers gewassen mensen met Justin Timberlake op de achtergrond , en overal bierflesjes en mensen ... zelf de popcorn en typische cupcakes waren er ( ja Jelke , ik moest aan jou denken :p) als je weet dat er op slechts enkele kilometers heel veel mensen zitten in een véél kleiner huis, met veel minder ... Dat doet écht raar !!
Maar goed , na een avond onder amerikaanse mariniers (Joe bijvoorbeeld ... 'nen echte'! Brede borstkas , kaalgeschoren kop, ongeloofelijk accent inclusief) , rijke afrikanen en andere blanken doorgebracht te hebben, keerden we moe terug naar ons huis ... blij dat we eindelijk ons bed zouden kunnen omhelzen en volledig verliefd worden op ons hoofdkussen ... Liefde voor een bed doet rare dingen met mensen ... wij kunnen daar van getuigen ...
Volgende keer gaan we op zoek naar een avond écht Afrika ...
Daar kijken we ook wel naar uit !
Zo hier eindigt mijn deel .. Anna schrijft zo meteen ook nog een bericht ... we zijn liever lui dan moe , dus comme ca ... Veel plezier thuis ... Wij hebben dat hier ook !! :D Groetjes ... X
Eline
Reacties
Reacties
Hey Eline
Ik kan niet anders dan op dezelfde wijze te beginnen zoals jij in jouw laatste blogverhaal: 'Het wordt eens tijd voor een berichtje voor Eline, eigenlijk wil ik dit al een tijdje, maar het ontbrak me aan tijd/energie', :-p
Eerst wil ik je graag bedanken voor jouw gelukwensen betreffende mijn afstuderen. Die tweede zit hing als het zwaard van Damoocles boven mijn hoofd. Ik ben kweenie hoe blij dat de tijd en energie die ik erin gestopt heb, hun vruchten hebben afgeworpen. Het nadeel was wel dat ik ondertussen dan ook voor niks (maar dan ook voor niks) anders tijd of energie had. Dat was gaan werken en de rest van de vrije tijd kroop in school, geen tijd voor een sociaal leven, geen tijd voor de dochtertjes,... Maar nu, hehe, een zaaaaalig gevoel :-).
Daarmee ligt mijn verpleegkundig contract ook vast op G5 (Indien ik niet geslaagd zou geweest zijn, kon ik niet blijven). Ja, nu G5, de overgang is goed verlopen, momenteel liggen er wel maar een 10-tal patiënten, maar ze tellen voor een hele gang! Je hebt trouwens de groetjes van ieder daar terug. Ze vonden het leuk te horen dat je't goed stelt.
Ik mag dan nu wel verpleegkundige zijn, qua computerkennis zal ik niet gauw een diploma bemachtigen. Ik wil je zo graag wat sublieme pianomuziek doorsturen, maar ik vrees dat ik het je pas kan laten horen in november, als je terug bent. Nochtans is de locatie waar je nu bent, misschien wel de meest perfecte achtergrond om ernaar te luisteren.
Van alles wat ik lees en zie op jullie blog, ben ik jaloers en hoop enkel dat ikzelf ooit ook zo een ervaring mag meemaken.
Hou je wel en tot later x
Jo
Mn Lienemieee!!
Man man man is het mij hier ook al een weekje geweest.. waarschijnlijk wel niet zo druk als het jouwe mr soit.. even van in het begin beginnen he ;o)
Het begon allemaal op een heel zonnige woensdagmorgen 9 sept toen Stephanie en Nancy de trein namen om zich in een nieuw avontuur te storten (nl nieuwe school in Brugge).. daar aangekomen kennisgemaakt met de volledige klas, absoluut de moeite waard, heel sociale mensen enzo.. we werden direct opgenomen in de groep.. en begonnen dus zo aan ons woensdagje in Brugge.. eigenlijk waren we die dag zo beetje verplicht van te starten want er was nl een activiteit gepland in de namiddag.. nl in Beernem een halte voor Brugge (als je met de trein gaat natuurlijk).. wij 's middags mee met de bende op de trein.. aangekomen in Beernem, een fikse wandeling voor de boeg naar het psychiatrisch centrum St Amandus, waar die dag Vleugelpop doorging.. wel even bij vermelden dit was niet zomaar een concert voor "gewone" mensen, het was een concert voor mensen met een handicap, mensen die minder begaafd zijn.. onze taak was om daar de grimestand (schminkstand) en de animatie te verzorgen.. zo gezegd zo gedaan.. wij vol enthousiasme en verwachtingen beginnen.. wij (Nancy en Ik) als de 2 nieuwelingen werden er natuurlijk direct ingesmeten.. het was direct knal, begin er maar aan en laat maar zien wat je kan ;o) dit event heeft me echt aangenaam verrast, want ik vond het zeer aangenaam enzo.. had het niet verwacht, want Lieneke je kent me he.. ik ben niet direct zo los enzo.. raar maar waar.. had ik daar toen zo geen problemen mee.. ik voelde me direct thuis.. en liet dan ook even mn kunsten (mn minimale talenten ^^) zien.. ik kreeg al snel complimenten van de docent/leerkracht dat ik het heel goed deed.. dat doet natuurlijk altijd deugd he.. ;o) anyways.. Vleugelpop had ook nog een oude bekende in petto.. nl niemand minder dan Luc Steeno himself.. je had het moeten zien.. toen die opkwam.. de dansvloer stond direct vol.. en natuurlijk mochten wij daar ook niet aan ontbreken he ;o).. zo hebben we lekker hard meegejoeld met hits zoals.. "ZON ZEE STRAND.. alles wat jij verlangt.." "Hij speelde accordeon.. " "Ik mis je elke dag.." "Vergeet Barbara!" "Mooi zijn alle vrouwen" "Zeven dagen lang" "Is het leven niet mooi?" "Speel Bouzouki" ik denk dat ik ze bijna allemaal heb nu.. dus je kan je voorstellen wat voor ambiance er toen was he.. :o) Iedereen kweelde dus gezellig mee ^^ .. en wij als hij gedaan had met een liedje te zingen.. klappen maar ook telkens joelen "Lucske Lucske Lucske!! " haha.. was me dat het dagje.. maar vond het zeker geslaagd :o) Moet wel zeggen was maar thuis die dag om 20u30, want we waren zo'n beetje verplicht om te blijven tot het einde (tot rond 18u30).. iedereen tevreden en heel content.. zo keerden we allen terug naar huis.. en thuisgekomen heel geradbraakt en moe maar toch enigszins trots op ons zelf dat we het doorstaan hebben.. vroeg in mn bedje gekropen.. ben zowat in slaap gevallen op mn laptop.. dus je kan je voorstellen he.. :o) volgende dag hadden we gewoon les.. dat viel ook best goed mee.. in de namiddag hadden we onze eerste 2 lessen animatie.. ik die gezworen had nooit meer LO of what than ever ooit te doen moest er natuurlijk aan geloven :p haha.. man man man.. het was me wat.. en die mensen moeten dringend leren luisteren naar mekaar, ze zijn nog erger dan kleine kindjes.. niet moeilijk dat er dan altijd een paar nooit wisten wat ze moesten doen.. qua niveau op andere vlakken.. zit ik er eig ver boven.. vind ik wel ambetant.. want bij de talen zitten ze nog maar bij de beginselen terwijl ik dat al allemaal gezien heb mja.. op dat vlak heb ik het dan iets gemakkelijker maar toch.. het geeft je het gevoel van waauw ik kan hier veel meer dan hen mrja je wil natuurlijk ook niet overkomen als strever of als blokko en stoefer he ;o) dusja.. niet te veel pronken.. en dan normaal gezien moesten we vrijdag naar Antwerpen met de klas.. maar aangezien we dan om ons resultaat moesten, ging dat natuurlijk niet door.. man man man man.. ik die had gehoopt op het slechtste.. zodat het minder pijn zou doen, kwam natuurlijk bedrogen uit.. moet nu lukken van de 3 herex die ik nog had, ben ik er dus voor 2 geslaagd he! ö ipv dat ik supereuforisch was, neen ik had zo iets van neen dit kan echt niet, er moet een fout gebeurt zijn ofzo.. maar neen daar had ik het zwart op wit.. was mijn moeite eigenlijk toch nog voor iets goed geweest.. dus nu ben ik officieel geslaagd voor mn 1ste TRM met uitzondering van Economie.. de boosdoener ^^.. dit maakte het er voor mij absoluut niet gemakkelijker op.. want je moet weten tot nu toe nog altijd ben ik ah twijfelen of ik de juiste keuze gemaakt hebt.. mrja i can't turn back time anymore so.. heb ik besloten om te kiezen voor Brugge.. zo heb ik toch al iets in handen.. het spijtige van de zaak is dat Nancy mij verlaten heeft (wat ik eigenlijk al zo beetje had zien aankomen).. :( dus ben ik langs 1 kant eigenlijk wel superteleurgesteld enzo mja.. het is nog altijd haar eigen keuze he.. ik kan haar moeilijk dwingen.. achja.. ik ga er gewoon het beste van maken en ik zie wel.. ;o)
Amai.. was me dat even een uitleg zeg ^^ maar nu ben je ook weer een beetje up to date wat betreft "Het leven zoals het is.. Stephanie de (eeuwige) student" :p ochja.. je moet het relativeren anders kom je er nooit.. ;o) dusja bij deze..
Nu even nog over naar jou.. wauw je maakt toch altijd wel iets mee hé.. kan me voorstellen dat het weer eventjes aanpassen was.. om in Amerikaanse sferen te vertoeven en alle luxe vandien.. ;o) je kan er maar plezier aan gehad hebben hé.. The OC live @ Rwanda! ^^
Meisje, ik wens je nog veel plezier en veel nieuwe avonturen, vriendschappen en ervaringen enzo toe!
Het zal er zeker niet aan ontbreken ;o) en hopelijk tot gauw!
En om het in Lucske zn woorden te zeggen of te zingen :p :
" Ik mis je elke dag een beetje meer, het gevoel alleen te zijn, dat doet zo'n zeer! ^^ "
Dikke kus en knuffel voor mn 2 Afrikaanse meiden!
Stephanie
elaba,
?k stuur nu vanop een pc ?n turk?je... zelf h?er denk ?k aan u ;-)
?k laat u nog wel weten hoe het was.
?k wou dat ?k d?e amer?kaanse avond had meegemaakt kl?nkt zal?g, the OC kan al n? m?s z?jn. heb nu n?et veel t?jd dus schr?jf later wel wat meer...
kusjes k?m en wouter
ps: het ?s h?er ook de max
? = i (turks toetsenbord)
zo dag lienemie,
'k heb daarnet naar het vt4 programma gekeken vanuit burundi een buurland van jullie daar, het programma wordt gepresenteerd door 5 bekende vlamingen, nu was de eerste uitzending met Roos van Acker (van peking express) . dit programma heeft me zwaar aangegrepen, het ging over de rechten van de vrouw in burundi, die vrouwen hebben tot nu toe nog niets te zeggen in dit land, en hier en daar proberen ze toch, ze willen opkomen voor hun rechten, er was daar 1 verhaal van een vrouw, die zelf iedereen zwaar aangreep, de vrouw vertelde van toen ze nog een klein meisje was van een jaar of 13 toen werd ze voor de eerste keer verkracht blijkbaar was ze toen al getrouwd haar man heeft haar nu verstoten ik denk dat ze nu 26 jaar is, ze is verstoten omdat ze een paar jaar later terug door dezelfde man is verkracht en toen ook zwanger werd en daarom kreeg ze van deze man 400 dollar wat op zich veel geld was voor haar, maar de familie zei dat ze aan prostitutie deed en ze niets meer met haar te maken wilde hebben, wat nog het ergste was dat die man haar aids had gegeven en dus ook haar babietje dat stierf toen het 6 maanden oud was en nu zoekt ze een stukje land om van te leven voor de tijd die haar nog rest. Daarom heeft Roos samen met enkele medewerkers een liedje opgenomen en wordt al verspreid over gans burundhi niet alleen op locale zenders maar ook op nationale zenders en het zal in de buurlanden ook worden gedraaid en de opbrengst van dit nummer gaat naar Violet de vrouw die zwaar mishandeld en verstoten is om haar terug een beetje geluk te geven. dus nu kan ik ook verstaan allée althans een beetje hoe lastig het is voor jou ginder is.
dus ik blijf je volgen en op 3 oktober zullen we nog wel straffe verhalen horen bij je mama of dit weekend van je papa mss.
tot later
we love you all and we missen je
kijk goed uit je dopjes in de buurlanden want ik geloof dat je eens een kijkje gaat nemen over de grenzen heen.
groetjes van uit Eke (bewolkt en soms zonnig zo gaat het de hele week zijn)
oh ja ik val hier bijna om van de stank in de living , hij is geïnjecteerd om het vocht te behandelen, 'k zit hier tussen 2 kasten in te midden van de living geen gezicht .
voor nu slaapwel en slukes
over en out , doeiiiiiiiiiiiiii :)
Eline, ochtendhumeur? :p unk?
Eline! Goed nieuws! Ik heb een micro te leen gekregen :). Nu ga je mij kunnen horen!!
Laat maar iets weten wanneer je een gaatje hebt om te skypen met een grote blonde belg haha.
Nu student kickoff ;). 2fabiola was al oke, en ik heb net met een vriendin het record op een quiz verbroken ( nu hebben we kans om cultuurstudent vant jaar te worden ofzoiets :) )
Doe dat nog goed in Afrika!
dikke kus vanuit gent,
Sarah
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}